Czasami, gdy czytam wypracowanie jednego z moich uczniów, mam ochotę wstać i zacząć klaskać.
Zobaczcie sami, poniżej tekst Dawida.
Poprosiłem o przykłady użycia form bezosobowych i otrzymałem to:
„Bajka”.
K. miała trudne dzieciństwo. Jego rodzice nie dogadywali się zbyt dobrze i w domu często dochodziło do kłótni.
K. często była smutna i chciało jej się płakać. Kiedy miał dwanaście lat, postanowił opuścić dom rodziców i zamieszkać z babcią. „Tam żyje się chyba lepiej” – powiedział do siebie K. – Warto wyjechać.
W drodze do domu babci K. spotkał na ulicy małego bajkowego krasnalka, ubranego na niebiesko i w dużym czerwonym kapeluszu. Krasnolud miał smutną twarz.
„Czy coś ci się stało?” zapytał K.
„Byłem cały dzień poza domem i jeszcze nic nie jadłem. Jestem spragniony, mam ochotę coś zjeść”.
K wyjął z torby kanapkę i butelkę wody i podał je krasnoludkowi. Mężczyzna natychmiast pochłonął kanapkę i upił łyk wody.
„Jestem ci bardzo wdzięczny, co mogę dla ciebie zrobić?” zapytał krasnolud.
K zastanowił się chwilę i odpowiedział: „Jesteś krasnoludkiem, potrafisz czynić cuda. Chcesz mi pokazać magiczną sztuczkę?
– Chętnie – krasnolud uśmiechnął się i wskazał palcem w niebo.
– Robi się już ciemno – powiedział i ku zdziwieniu K niebo nagle pociemniało, zachmurzyło się i pociemniało. Robiło się fajnie.
— Przejaśni się — rzekł znowu krasnolud i nagle się rozpogodziło, zachmurzyło i znów wyszło słońce.
– To świetna sztuczka – oznajmił K. – Czy możesz mnie tego nauczyć?
– Nigdy – wyjaśnił krasnolud i natychmiast zniknął bez śladu.
K nigdy więcej nie spotkał krasnoluda, ale przypomniał sobie, co powiedział mu mały czarodziej:
„Lepiej być mądrym niż bogatym!”
Autorem tego tekstu jest David Wells, Anglik mieszkający w Dreźnie, którego mam zaszczyt uczyć od ponad roku. David jest poliglotą i zajmuje się m.in. tłumaczeniem filmów z języka polskiego na angielski.
